موی تای شیروان تای بوکسینگ شیروان

تقسيمات اوزان در اندازه هاي استاندارد ويژه مسابقات در

                         موي تاي آماتور  

وزن اول                 كمتر از 45-     وبيشتر از 42

وزن دوم                 كمتر از 48-     وبيشتر از 45

وزن سوم                كمتر از 51-     وبيشتر از 48

وزن چهارم              كمتر از54 -     و بيشتر از 51 

وزن پنجم                كمتر از 57-     وبيشتر از 54

وزن ششم               كمتر از 60-     وبيشتر از 57 

وزن هفتم                كمتر از 5/63-  وبيشتر از 60

وزن هشتم               كمتر از 67-     وبيشتر 5/63

وزن نهم                 كمتر از 71-     و بيشتر از 67

وزن دهم                 كمتر از 75-     وبيشتر از 71

وزن يازدهم              كمتر از 81-     وبيشتر از 75

وزن دوازدهم            كمتر از 85-     وبيشتر از 81

وزن سيزدهم            كمتر از 91-     و بيشتر از 85

وزن چهاردهم           بيشتر 91

ارزش و منزلت موی تای             

ورزش موی تای عامل موثری در رشد و پرورش فضائل اخلاقی هنرجویان می باشد. علاوه بر این،انجام تمرینات و پیروی از مقررات آن اراده و انگیزه هنرجو را تقویت نموده و بر قدرت بدنی و شکیبایی او می افزاید. تای بوکسوری که به خوبی آموزش دیده باشد قادر خواهد بود که خشم و عصبانیت خویش را که از عناصر نا مطلوبی است و اسباب  شکست را فراهم می آورد ،کنترل نماید.              

ارزش های هنر موی تای را از سه جهت می توان مورد بررسی قرار داد:

الف- تقویت قوای جسمانی    

در زندگی،هرفرد،باید از فکر و روانی سالم و بدنی خوب و تندرست بهرمند باشد به همین منظور هر عضو از بدن باید تمرین مناسبی را پشت سر بگذارد.داشتن یک بدن سالم و بی نقص از عناصر مهم موفقیت در آموزش تای بوکسینگ به شمار می رود.این ورزش مقاومت بدن شما را افزایش می دهد و به آن شکلی مناسب می بخشد به گونه ای که می توانید در مقابل حریف با هر سلاحی که باشد،از خود دفاع کنید.انجام مداوم این ورزش آستانه درد را بسیار بالا می برد و سطوح مختلف آموزش های این ورزش از جمله حرکات ،ضربه ها و تاکتیک ها می تواند پاسخ گوی انواع و ضعیت ها مانند حمله،دفاع و گریز باشد،ضمنا مانورهای مداوم، سرعت و چالاکی تای بوکسور را بالا برده، او را از طوفان حملات حریف در امان نگه خواهد داشت.با این ورزش عضلات و فکر شما،هماهنگی لازم را کسب می کند و از آن جا که لازمه این ورزش حرکت و فعالیت اعضای بدن است،ورزشکار موی تای بسیار سالم و قوی خواهد شد.

ب- پرورش توامندی های ذهنی

ورزش موی تای در ایجاد انگیزه،عزم راسخ و خود اتکای نقش بسزایی دارد.تای بوکسینگ مبارزه ای تنگاتنگ و رودرو می باشد و در واقع تلاشی هست که هر یک از حریفان برای غلبه بر دیگری به کار می بندد. قهرمان تای بوکسینگ دارای جسارت و انگیزه ی فراوان است.در موی تای ،تمرین نظم ار اهمیت زیادی برخوردار هست چرا که بدن با تمرین پیوسته و منظم دیرتر خسته می شود.چنان چه شما عزمی راسخ و قوای بدنی کافی نداشته باشید زودتر توان خودرا از دست می دهید.به دلیل ارتباط مستقیم اندیشه و موی تای شما باید خودرا به اندیشیدن و تفکر عادت دهید و سطح هوشیاری و خود آگاهی خود را بالا ببرید. تا با موقیت بتوانید انواع مانور ها را با یک تفکر و تصمیم آنی به اجرا بگذارید. برای که به یک تای بوکسور برجسته و ماهر تبدیل شوید،باید خود اتکایی و قابلیت اخذ تصمیم های سرنوشت ساز را در خود ایجاد و تثبیت نمایید.تای بوکسینگ سرشار از تاکتیک ها و فنون غیر قابل پیش بینی و اغفال کننده است. برای رسیدن به موفقیت در این ورزش، باید به طور مرتب در تمرین ها شرکت نمود.یک تای بو کسور باید در هنگام مبارزه بسیار جدی بوده و از تمرکز کافی برخوردار باشد و در طی مبارزه و پایان آن،هردو حریف باید روح ورزشکاری و گذشت را از خودنشان دهند.

ج- اعتلای ارزش های اجتماعی

از سوی دیگر این ورزش در خدمت و ارزش های اجتماعی است. هنر موی تای به ورزشکار می آموزد که از مربی، داوران و مقررات ورزشی فرمانبرداری کرده، آنها را محترم شمارد.این رفتار به خود اتکایی،درستکاری،رعایت عدالت و تقویت روحیه ورزشکاری خواهد انجامید. این حقیقت که ورزشکار در زندگی واقعی خود همراه با مهر وفروتنی،احترام به حقوق وسنن اجتماعی و رعایت اصول اخلاقی زندگی می کند در واقع بازتاب خوبی است از اخلاقی که توسط استاد و مربی او پی ریزی شود. 

**موی تای پانزده خان دارد**

خان یک: بازوبند سفید                                              سه ماه

خان دو:بازوبند زرد                                                  سه تا شش ماه

خان سه: بازوبند زرد و سفید                                       شش تا نه ماه

خان چهار:بازوبندسبز                                                نه تادوازده ماه

خان پنج:بازوبندسبزوسفید                                            دوازده تاپانزده ماه

خان شش: سربند و بازوبند آبی                                      پانزده تا هجده ماه

خان هفت: سربند و بازوبند آبی و سفید                           هجده تا بیست و یک ماه

خان هشت: سربند و بازوبند قهوه ای                        بیست و یک ماه تا بیست چهار ماه

خان نه: سربند و بازوبند قهوه ای و سفید                 بیست و چهار ماه تابیست وهفت ماه                                                                 

خان ده: سربند و بازوبند قرمز                                        بیست و هفت ماه تاسی ماه

این سطح، دوره حداقل تقریبی آموزش های لازم برای رسیدن به سطح و شناسایی و تخصص کامل است که باید در جلسات آموزشی و در رقابت های پوشیده شرکت کرد.

خان یازده: سربند و بازوبند قرمز و سفید:مربیان کارآموز باید با چند سال (2-5) تجربه درموی تای ، گذشت تمام سرفصل های درجه بندی و توانایی خود را به عنوان یک مربی سطح بالا، با تمایل به کمک به دیگران نشان می دهند.

خان دوازده: سربند و بازوبند قرمز و زرد (KRU)مربی به تمام اصول و تکنیک های موی تای مسلط بوده و برای تدریس به رسمیت شناخته شده توسط   AITMA

خان سیزده: سربند و بازوبند قرمز و نقره ای (KRU YAI)مربی ارشد نمایندهAITMA

خان چهارده: سربند و بازوبند نقره ای(ARJARN)استاد موی تای

خان پانزده: سربند و بازوبند طلایی(ARJARN YAI)استاد اصلی موی تای جهت آموزش

در گذشته مردم تایلند هنگام نبرد با کشورهای دیگر جهت تقویت روحیه نیروهای خود دعاهای خاصی می‌خواندند و به جز شلوار و پیراهن سنتی از پارچه‌ و کمربندهای مخصوص به عنوان محافظ در مقابل نیروهای هیپنوتیزم ‏کننده استفاده می‌کردند، که به اختصار از آنها نام می‌بریم:

1-مونگون(سربند)

مردم تایلند بر این اعتقاد بودند که قدرت‌های جادویی و هیپنوتیزم‏ کننده به بالاترین قسمت بدن انسان یعنی سر، تأثیر فراوان می‌گذارد، لذا مردها نوار پارچه‌ای را که علائم و نشانه‌های دعا بر آن نقش بسته بود، به دور سر خود می‌بستند. از این رو طرفداران سرسخت موی تای استفاده از «مونگون» (سربند) را مرسوم نمودند.

2-پراچیات(بازوبند) 

استفاده از پراچیات یا بازوبند از دیگر اعتقادات مردم تایلند بوده است. شواهد تاریخی و باستانی نشان می‌دهند که در گذشته‌های دور اغلب مبارزان تایلندی هنگامی که می‌خواستند به میدان جنگ وارد شوند، نوار باریکی را به دور بازوی‏شان می‌بستند و معتقد بودند این پوشش به آنها نیرو داده و آنها را از خطر محفوظ می‌ دارد